Teeuwis had een bochel en dat veroordeelde hem tot eenzaamheid, want geen vrouw keek naar hem om. Hij mag alleen terzijde staan in het leven, raadgeven, helpen, maar het komt bij anderen niet op hem als een levenspartner te zien. Zijn jongere broer daarentegen is groot en fors en heeft succes bij de vrouwen. Eile trouwde met Jonne, het meisje waar Teeuwis van hield, maar hun kind Pelle is debiel en dat is de reden dat het huwelijk van Eile en Jonne een hel wordt. Jonne richt al haar moederliefde op Pelle en Eile voelt het als een belediging voor zijn man-zijn dat hij zoân kind heeft en gaat Pelle haten. Dan leert Eile de knappe, jonge Berber kennen en hij begint een verhouding met haar. Meer en meer spitst zich de toestand toe als Jonne en Berber strijden om het bezit van Eile en beiden hun toevlucht zoeken bij Teeuwis, die raadsman en trooster moet zijn. Door dit alles heen dwaalt Pelle,lichamelijk bijna een man, maar geestelijk een klein kind, dat graag met poppen speelt, vooral met de harlekijn van zijn buurmeisje, omdat diens belletjes tegen hem praten. Pelleâs verwarring wordt steeds groter, in hem ontwaakt vaag en onbegrepen de zinnelijkheid en het zal de harlekijn zijn die de tragische ontknoping brengt van de wirwar waarin deze levens verstrengeld zijn.
