Vanaf het moment dat Henriëtte met Bas van Amerongen trouwde is ze gelukkig geweest. De zorg voor haar man en de zich vlug op elkaar aandienende kinderen eist haar geheel op. Haar huis en gezin is haar veste. Toch voelt ze nu de kinderen groter zijn heel duidelijk dat ze in ontwikkeling ver is achtergebleven bij Bas. De kinderen bij hun huiswerk helpen gaat boven haar vermogen. Dan slaat als een bom het bericht in dat de Nederlandse vestiging van de Zwitserse fabriek waar Bas werkt, niet rendabel meer is en wordt opgeheven. Hij kan kiezen: òf ontslag òf verkassen naar Zwitserland, want daar is wel werk. Henriëtte stemt natuurlijk in met het laatste, maar ze ziet haar veilige veste wankelen. De twee oudste kinderen passen zich redelijk goed aan in het vreemde land, maar de jongste blijft problemen houden. En Henriëtte voelt zich ontheemd en eenzaam. De contacten die ze heeft verlopen zeer moeizaam, omdat ze van de Franse taal weinig of niets begrijpt. Ze heeft vaak heimwee naar Nederland. Bas ondervindt op z'n werk veel tegenwerking, hij belandt in een moeilijk parket, er valt een zware verdenking op hem. Zal de beslissing die Henriëtte tegen zijn wil neemt ten aanzien van hun jongste zoon een blijvende kloof tussen hen brengen? Of zal hun huwelijk ongeschonden uit de ontstane crisis tevoorschijn komen?
